Polish

Zadnych elektrowni nuklearnych? Autor tekstu: Bjørn Lomborg Tekst oryginału. Project Syndicate, 13 kwietnia 2011 Kiedy część Japonii została niedawno zdewastowana przez trzęsienie ziemi i następujące po nim tsunami, informacje o ludzkich ofiarach zostały szybko przyćmione przez globalny niepokój o opad radioaktywny z elektrowni nuklearnej Fukuszima Daiczi. Niepokój był zrozumiały: promieniowanie bardzo przeraża. Dorastałem w Danii w czasach, kiedy strach przed energią nuklearną był wszechobecny.  

Na wschodnim krańcu Kalkuty w Indiach Dulu Bibi, 25-letnia matka czworga dzieci martwi się o koszty leczenia swoich dwóch chorych synów. Jej mąż zarabia 80-90 rupii (1,90 dolara dziennie). Codzienne pożywienie rodziny zawiera zbyt mało mikroelementów, by dzieci rozwijały się dobrze. Dwaj synowie Dulu, jeden mający 12 miesięcy a drugi 3 lata, są słabi, gorączkują, nie mają apetytu i dużo płaczą. „Jeśli wydam 150-200 rupii na lekarstwa — mówi — to co będę jadła i czym nakarmię dzieci?" (...)  

Autor tekstu: Bjørn Lomborg Przez większą część tego dziesięciolecia irytowałem aktywistów na rzecz walki z globalnym ociepleniem wskazując, że istnieją lepsze sposoby powstrzymania zmian klimatycznych niż próba przekonania rządów, by zmusiły lub przekupiły obywateli do drastycznego obcięcia zależności od paliw emitujących dwutlenek węgla. 

Ekologiczny szczyt to dla klimatu nie nadzieja, lecz przekleństwo 2009-11-30 Propozycje, jakie padną w Kopenhadze, są nierealne - mówi Agatonowi Kozińskiemu znany duński ekolog Björn Lomborg Jest Pan bardzo sceptyczny, tymczasem wygląda na to, że świat naprawdę potrzebuje szybkich działań. Autorzy właśnie opublikowanego raportu "Copenhagen Diagnosis" przewidują, że do końca tego wieku temperatura na świecie wzrośnie aż o 7 stopni Celsjusza. Nie brzmi to zachęcająco. Zgadzam się z tymi uwagami, ale tylko częściowo. Rzeczywiście, stan środowiska naturalnego na świecie ciągle się pogarsza.

Panika szerzy się wśród działaczy na rzecz drastycznych cięć emisji dwutlenku węgla. Zaczyna być oczywiste, że szeroko roztrąbione spotkanie w Kopenhadze w grudniu tego roku nie dostarczy wiążącej umowy międzynarodowej, która doprowadziłaby do istotnej zmiany w kwestii globalnego ocieplenia. (...)  A BL 2009 Oct Racjonalista PL.pdf

Zgodnie z obiegową mądrością zachłannie zużywamy zasoby świata i biorąc pod uwagę możliwości Ziemi żyjemy ponad stan. Ten pesymizm i opowieść o grożącym upadku leży u podstaw całej niemal debaty o środowisku i często jest bardzo prosto sformułowana: ze względu na wyższy poziom życia i wzrost populacji do roku 2030 będziemy potrzebowali dwóch planet, żeby przeżyć. Gdyby dzisiaj wszyscy żyli na amerykańskim poziomie, potrzebowalibyśmy niemal pięciu planet. Jednak ta obiegowa mądrość jest całkowicie błędna. (...) 

Protokół Kopenhaski nie odniesie sukcesu, jeśli nie podpiszą go Indie i Chiny, ale przekupywanie tych krajów, by dołączyły się, będzie miało efekty przeciwne do zamierzonych. W grudniu światowi przywódcy spotkają się w Kopenhadze, żeby wynegocjować nowy pakt w sprawie zmiany klimatu, aby zredukować emisję dwutlenku węgla. Sposób jednak, w jaki to zostało ustalone, spowoduje, że porażka będzie nieunikniona. Najlepsze, czego możemy się spodziewać, to że otrzymamy nauczkę, by wreszcie zabrać się za tę kwestię w mądrzejszy sposób. (...) 

Autor tekstu: Bjørn Lomborg Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska W mowie inauguracyjnej Barak Obama obiecał ”odsunąć widmo ocieplenia planety”. W tym kontekście warto zastanowić się nad urywkiem z jego książki Dreams from My Father . Mówi on bardzo wiele o sposobie, w jaki patrzymy na problemy świata. (...) 

Autor tekstu: Bjørn Lomborg;

Zielona pseudo-rewolucja Autor tekstu: Bjørn Lomborg Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska Postępująca światowa recesja zagroziła działaniu w sprawie globalnego ocieplenia. Jest to istotne, ponieważ za niespełna rok świat zasiądzie w Kopenhadze  do negocjacji o traktacie mającym być kontynuacją nieudanego Protokołu z Kioto. Jednak w sytuacji, w której ludzie tracą pracę i dochód, natychmiastowa pomoc ekonomiczna wydaje się ważniejsza niż różnice temperatur za 100 lat... 

W jednym ze swoich pierwszych publicznych wystąpień politycznych jako prezydent-elekt Barack Obama skupił się na zmianie klimatu i wyraźnie określił zarówno swoje priorytety, jak i fakty, na których opierają się te priorytety. Niestety, i te priorytety i fakty przedstawiają się słabo czy wręcz są błędne. (...)